Freya

Rupiah Pertamaku

Halo semua! Perkenalkan, saya Freya Angelina Nadeak, siswi kelas 12 PPLG 2 di SMKN 1 Ciomas, jurusan Pengembangan Perangkat Lunak dan Gim. Hari ini, saya ingin berbagi cerita tentang "rupiah pertama" saya yang tak terlupakan.

Sejak kecil, dunia seni pertunjukan, khususnya dance, selalu memikat hati saya. Tepatnya, saat kelas 4 SD, saya terpesona dengan gerakan para penari yang energik dan penuh ekspresi di video-video internet. Ketertarikan ini mendorong saya untuk memberanikan diri mengikuti kelas dance di sebuah sanggar seni di Jakarta.

Di kelas dance, saya memulai perjalanan saya mendalami dunia tari. Saya mempelajari dasar-dasar tarian, seperti teknik kaki, keseimbangan, dan koordinasi. Selain itu, saya juga mengenal berbagai jenis tarian, mulai dari hip hop, modern, hingga tradisional.

Berkat tekun berlatih di sanggar seni, instruktur dance di sanggar melihat potensi saya dan menawarkan kesempatan untuk tampil di acara National Breakfast Day yang diselenggarakan di Sarinah Thamrin Jakarta. Penampilan di acara National Breakfast Day menjadi "rupiah pertama" saya di dunia dance. Momen ini bukan hanya membanggakan, tetapi juga menjadi motivasi luar biasa untuk terus belajar dan mengasah kemampuan dance saya.

Sejak saat itu, semangat saya untuk menari semakin berkobar. Kelas dance menjadi rutinitas saya, dan saya selalu belajar dengan penuh dedikasi. Seiring berjalannya waktu, kemampuan dance saya terus meningkat, membuka peluang baru untuk tampil di berbagai acara dan festival dance.

My First Rupiah

Hi everyone! Let me introduce myself, I am Freya Angelina Nadeak, a 12th grade PPLG 2 student at SMKN 1 Ciomas, majoring in Software and Game Development. Today, I want to share the story of my unforgettable “first rupiah”.

Since childhood, the world of performing arts, especially dance, has always captivated my heart. To be precise, when I was in 4th grade, I was fascinated by the energetic and expressive movements of dancers in internet videos. This interest encouraged me to take the courage to take dance classes at an art studio in Jakarta.

In dance class, I began my journey into the world of dance. I learned the basics of dance, such as foot technique, balance and coordination. Apart from that, I also know various types of dance, from hip hop, modern, to traditional.

Thanks to my diligent practice at the art studio, the dance instructor at the studio saw my potential and offered me the opportunity to appear at the National Breakfast Day event held at Sarinah Thamrin Jakarta. The appearance at the National Breakfast Day event became my "first penny" in the world of dance. This moment is not only proud, but also an extraordinary motivation to continue learning and honing my dance skills.

Since then, my passion for dancing has continued to grow. Dance classes became my routine, and I always studied with full dedication. As time went by, my dancing skills continued to improve, opening up new opportunities to perform at various dance events and festivals.

รูเปียห์แรกของฉัน

สวัสดีทุกคน! ฉันขอแนะนำตัวเอง ฉันชื่อ Freya Angelina Nadeak นักเรียน PPLG 2 ชั้นประถมศึกษาปีที่ 12 ที่ SMKN 1 Ciomas สาขาวิชาเอกซอฟต์แวร์และการพัฒนาเกม วันนี้ ฉันอยากจะแบ่งปันเรื่องราวของ “รูเปียห์แรก” ที่น่าจดจำของฉัน.

ตั้งแต่สมัยเด็กๆ โลกแห่งศิลปะการแสดงโดยเฉพาะการเต้นยังครองใจผมมาโดยตลอด พูดให้ถูกก็คือ ตอนที่ฉันอยู่เกรด 4 ฉันรู้สึกทึ่งกับการเคลื่อนไหวที่มีพลังและแสดงออกของนักเต้นในวิดีโอทางอินเทอร์เน็ต ความสนใจนี้ทำให้ฉันกล้าที่จะเข้าเรียนเต้นรำที่สตูดิโอศิลปะในกรุงจาการ์ตา.

ในชั้นเรียนเต้นรำ ฉันเริ่มต้นการเดินทางสู่โลกแห่งการเต้นรำ ฉันเรียนรู้พื้นฐานของการเต้น เช่น เทคนิคเท้า การทรงตัว และการประสานงาน นอกจากนั้น ฉันยังรู้จักการเต้นประเภทต่างๆ ตั้งแต่ฮิปฮอป สมัยใหม่ ไปจนถึงแบบดั้งเดิม.

จากการฝึกฝนอย่างขยันขันแข็งของฉันที่สตูดิโอศิลปะ ครูสอนเต้นรำที่สตูดิโอมองเห็นศักยภาพของฉัน และเสนอโอกาสให้ฉันไปปรากฏตัวในงานวันอาหารเช้าแห่งชาติที่จัดขึ้นที่ Sarinah Thamrin Jakarta การปรากฏตัวในงานวันอาหารเช้าแห่งชาติกลายเป็น "เพนนีแรก" ของฉันในโลกแห่งการเต้นรำ ช่วงเวลานี้ไม่เพียงแต่ภาคภูมิใจ แต่ยังเป็นแรงบันดาลใจพิเศษในการเรียนรู้และฝึกฝนทักษะการเต้นของฉันต่อไป.

ตั้งแต่นั้นมา ความหลงใหลในการเต้นของฉันก็เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ชั้นเรียนเต้นรำกลายเป็นกิจวัตรประจำวันของฉัน และฉันก็เรียนด้วยความทุ่มเทเต็มที่เสมอ เมื่อเวลาผ่านไป ทักษะการเต้นของฉันก็พัฒนาขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทำให้เกิดโอกาสใหม่ๆ ในการแสดงในงานเต้นรำและเทศกาลต่างๆ.